Dziś przychodzę z kolejnym priorytetem. Tym razem metryczka. Na szczęście nie jest aż taka pilna, bo dziecię ma przyjść na świat dopiero w połowie maja.

W październiku ubiegłego roku zaczęłam haftować moja Tęczową Różę. Pisałam o tym w TYM poście. Przy okazji chwaliłam się też zakupem krosna i dzieliłam wątpliwościami na temat jego użytkowania i problemów technicznych.

W zeszłą niedzielę wróciłam do moich Słoneczników. Mam wprawdzie jeszcze kilka priorytetów, ale postanowiłam opracować sobie jakiś system haftowania. Taki, żebym mogła haftować swoje bieżące projekty, a przy okazji znaleźć czas na priorytety i jakieś nagłe/pilne robótki.
Postanowiłam na każdą pracę przeznaczyć tydzień. Od niedzieli do soboty. W każdą kolejną niedzielę zmiana hafciarskiego tematu. 
Tak więc dziś czas na moje tygodniowe postępy w Słonecznikach.
Ostatnio wyglądały tak:

Zaczęłam coś, czego się najbardziej obawiałam, czyli kłos jakby trawy ozdobnej i dostałam oczopląsów. Nie dałam się jednak i owy kłos skończyłam. Nie jestem z niego do końca zadowolona, ale cóż, pruć nie będę. Tyle miałam we wtorek wieczorem:

Oczywiście okazało się że jak zwykle zabrakło muliny na tło i jeszcze we wtorek wieczorem zamówiłam od razu 10szt.
Żeby nie siedzieć bezczynnie haftowałam listki i w środę wieczorem na „Hafciarni” mogłam już pokazać efekty:

W piątek rano listonosz przyniósł zamówioną mulinę i robota ruszyła z kopyta.
Jako że moje najmłodsze dziecko ostatnimi czasy bardzo lubi mi przeszkadzać, to ja przenoszę się na tryb nocny i zdarza mi się haftować do 1-2 w nocy. A efekt sfotografowałam dziś rano:

To tyle. Dziś niedziela, więc zmiana haftu. Teraz będzie czas na Tęczową Różę. jestem bardzo ciekawa ile mi jej przybędzie przez ten tydzień 😉

Bardzo Wam serdecznie dziękuje za wszystkie przemiłe komentarze pod ostatnim postem. Tempo było ekspresowe, bo to praca na zamówienie i nie chciałam przeciągać i robić na ostatnią chwilę. Tym bardziej ze im bliżej końca tym więcej problemow, pomyłek i splątanych nici.
Ale warto było 😉

Pozdrawiam

Chciałam się raz w tygodniu chwalić postępami w haftowaniu logo Wisły Kraków, ale jakoś mi z blogiem było nie po drodze. I tak od ostatniego postu minęły prawie dwa tygodnie, a ja nic – cisza.
Dzisiaj to nadrobię – obiecuję.
Jako że zabrakło mi czerwonego kolor postanowiłam nie próżnować, tylko haftować to, co się da. Dało się haftować tło i obwódkę tarczy:

Gdy poczta dostarczyła muliny ostro zabrałam się do pracy i w zeszłą niedzielę wieczorem logo wyglądało już tak:

 We wtorek byłam już prawie na wysokości liter:

W piątek rano się zawzięłam. Powiedziałam sobie, że MUSZĘ to skończyć i w  sobotę dostarczyć do zamawiającej. I udało się. Siedziałam w nocy z piątku na sobotę do 4.00 nad ranem i logo skończyłam 🙂
Tu zdjęcie jeszcze przed praniem:

Nie bardzo jestem zadowolona z liter, ale w tym logo litery są jakby po okręgu, a krzyżyki niestety są kwadratowe… Kilka razy poprawiałam poszczególne litery, ale niestety efekt mnie nadal nie zadowala.
Kolejna fotka już po praniu, prasowaniu i oprawieniu:

 I ostatnie foto na ścianie. Wprawdzie to moja ściana, ale gdzieś musiałam to porządnie sfotografować.

Z tym porządnym fotografowaniem to różnie u mnie bywa, bo wieczorami zbyt ciemno, w dzień bywa różnie, a po oprawieniu zbyt dużo refleksów i odbić. Ale fotka jest.
I w tym miejscu będę nieskromna, ale muszę napisać, że zamawiająca była zachwycona z efektu.
Za to mnie po nocnym maratonie łapki bolą od igły i tamborka i dziś już żadnego nowego ani starego hafciku w ręku nie miałam. Może jutro 😉

kal32 – u mnie to idzie zasadą domina – jeden wyzdrowieje, drugi zachoruje 😉
bluebru nete – tak, korzystałam z darmowego programu Stitch Art Easy 4.0. Może nie jest to profesjonalny program, ale jestem z niego zadowolona

Dziękuję Wam wszystkim za życzenia zdrowia i za każdy pozostawiony komentarz.
Pozdrawiam

Piszę tego posta od soboty i napisać go nie umiem…. W sobotę wieczorem niemoc taka we mnie wstąpiła, że nie umiałam sklecić żadnego sensownego zdania. Pozaglądałam tylko na Wasze blogi, posiedziałam na FB i poszłam spać. A w niedzielę miałam Piżama Day – z trudem wstałam o 9.30, zjadłam śniadanie, pokręciłam się po kuchni i z aspiryną w ręku powędrowałam do łóżka. Nie miałam siły na nic. 

Pamiętacie moje zmagania ze ślubną pamiątką dla mojego brata? Ostatnio pokazywałam ją w TYM poście i wtedy wyglądała tak:

Po kilku dniach te dwie postacie wreszcie pokazały twarze:

Wciąż brakowało mi jednego koloru więc zaczęłam eksperymenty z datą:

Niestety nie byłam zadowolona z efektu i szukałam innego rozwiązania – innego alfabetu, innych cyfr oraz innego koloru. Generalnie przestałam się już wtedy spieszyć, bo wiedziałam że się niestety nie wyrobię. Było już za późno posyłać nieoprawiony do Polski, bo ramiarz i tak by go nie zdążył oprawić. Gdybym go jednak zrobiła i oprawiła w gotową kupną ramkę to i tak nie miał mi go kto zawieźć do PL… Ostatni możliwy „kurier” czyli znajomy znajomego wyjeżdżał do Polski w niedzielę 20 grudnia, a ja skończyłam haftować dokładnie dzień później – 21 grudnia, dokładnie w dniu urodzin mojego brata…

Po postawieniu ostatniego krzyżyka zrobiłam zdjęcie i wrzuciłam metryczkę do prania…
Gdy ją wyjęłam z pralki ze wszystkim praniem przeżyłam horror – pamiątka była różowa…. 😦
Chciało mi się płakać – wszystkie białe, szare i żółte kolory przestały istnieć, wszystko było idealnie brudno różowe… Przejrzałam pranie – wśród ubrań nie było nic, co mogło by zafarbować, za to kilka sztuk odzieży także lekko zmieniło zabarwienie… Włączyłam pralkę raz jeszcze. Nie pomogło. Wkurzyłam się i do następnego prania wsypałam cała torebkę sody oczyszczonej…. Wybielało, ale nie na tyle, żebym była zadowolona, więc kanwa zaliczyła kolejne pranie w sodzie oczyszczonej. Było mi już wszystko jedno czy kanwa się wybieli czy rozejdzie w drobne nitki….
Na szczęście paskudny brudno różowy kolor zszedł całkowicie bez szkody dla materiału i muliny. Ochłonęłam i wyprasowałam:

W ostatnim poście pisałam, że zaczynam metryczkę dla opiekunki z przedszkola mojej córki, która 6 grudnia urodziła dziewczynkę.
Pisałam też że mam miesiąc czasu (do powrotu owej pani z macierzyńskiego) i będę się chwalić postępami.
Właśnie dziś jest na to czas 🙂
Po pierwszym dniu miałam tyle:

Drugiego dnia wieczorem miałam już zarys jednej misiowej łapki:

Do piątku zdążyłam „powiesić” już całe pranie:

Sobota i niedziela upłynęły pod znakiem Myszki i napisów:

Dziś kanwa powędrowała do prania i prasowania. W środę wybieram się po ramkę to Wam pokażę już gotowe – wyprane, wyprasowane i oprawione.
Wzorek jest dość prosty i nawet szybko się go haftuje. Do tego na początku tygodnia mieliśmy problemy z modemem internetowym (do dziś nie działa stabilnie a nowy wciąż „idzie” pocztą – chyba pieszo).
Z powodu braku internetu i dostępu do FB musiałam zająć ręce haftem i oto efekt. Zawsze to jakiś plus 😉

Jeśli chodzi o komentarze pod poprzednim postem to powiem tak:
– po pierwsze – ufff, ulżyło mi że nie uznałyście mnie za kogoś kto eksploatuje jeden wzór do granic możliwości… Ten wzór jest wprost stworzony jako prezent na nowe mieszkanie, a na dodatek niemal robi sie sam, naprawdę. Wystarczy kilka spokojnych chwil i ta-dam gotowy.
– po drugie – cieszę się, ze nie tylko ja zakochałam się w tym wzorku. Myślę że kiedyś znajdę czas, by wyhaftować go do własnego domu 🙂
– po trzecie – nie, nie mam żadnego ekspresu w rękach ani innego turbodoładowania. Jedynym plusem jest to, że nie pracuję. Mam za to dziecko, które non stop absorbuje swoją osobą – a to klocki (mamo, buduj ze mną), a to lalki (mamo, pomóż ubrać sukienkę), a to kolorowanki (mamo, rysuj ze mną). Korzystam niemal z każdej chwili – nawet najmniejszej – gdy mała zajmuje się sama sobą i chwytam za haft. Choćby krzyżyk, choćby dwa, a może zdążę i trzy… A najlepiej mi się haftuje gdy wszyscy słodko już śpią… Ostatnimi czasy nie umiem zasnąć (to chyba też z powodu tarczycy) więc siedzę do 2.00 w nocy i dłubię 😉

Pozdrawiam serdecznie

Kilka postów wcześniej pisałam, że nie robię żadnych hafciarskich planów, bo przeważnie potem nic mi z tego planowania nie wychodzi. Przez dwa ostatnie lata brałam udział oraz organizowałam zabawy SAL-owe i wiem jak ciężko czasem jest dotrzymać terminu takiej zabawy. Dlatego w tym roku postanowiłam iść na żywioł i robić to, co już mam zaczęte. Doskonale wiem, że okazja na niespodziewane hafty często nadarza się sama i to bardzo niespodziewanie.
Niedawno trafił się właśnie taki niespodziewany hafcik.
Dostaliśmy zaproszenie na kawę do koleżanki. Mieliśmy do niej na nowe mieszkanie jechać już dawno, ale zawsze coś stało na przeszkodzie – remonty, choroby, wyjazdy.
Wreszcie w zeszłą niedzielę uzgodniliśmy datę spotkania na dzień dzisiejszy.
Powstał problem prezentu, bo przecież nie pojedziemy z pustymi rękami. Dylemat – kupić czy zrobić został przesądzony na korzyść „zrobić” i jeszcze w sobotę ruszyła hafciarska machina – poszukać wzór, przygotować kanwę, dobrać mulinę. Po 15 minutach wiedziałam już jaki hafcik powstanie…
Domyślacie się? Pewnie tak, przecież to już niemal mój haft sztandarowy 😉

Po pierwsze jestem zakochana w tym wzorze, a po drugie miałam tylko tydzień, a ten wzór niemal sam się robi 🙂
Tu pierwsze krzyżyki postawione w poniedziałek:

Oczywiście mając w domu dziecko nie siedzę niestety kołkiem z robótką w ręku. Ale w piątek miałam  już niemal całość – brakowało ostatniej literki, kawałka zielonego ornamentu i kilku kresek złotą nitką. Miałam nadzieję skończyć do w nocy, ale niestety mieliśmy awarię prądu i zostałam zmuszona do pójścia spać 🙂
Dlatego obrazek kończyłam w sobotnie popołudnie a potem zaraz pranie i prasowanie:

Dziś rano ramka:

Na koniec papier pakowy i w drogę.
Koleżanka była zachwycona i natychmiast powiesiła obrazek na ścianie, a ja puchłam z dumy…
Niestety w tubylczych (Holandia) sklepach wybór ramek jest bardzo ograniczony. Wiem, że napis wyglądałby lepiej, gdyby miał więcej przestrzeni. Niestety skazana jestem na to, co znajdę w sklepach… Ramka do zdjęć (jak pisze na metce) jest niestety „Made in China”…

Jutro zaczynam priorytet nr 2 – metryczka dla pani z przedszkola córki. Tutaj mam więcej czasu, bo miesiąc i nie muszę się ukrywać z postępami 😉

Dziękuję Wam za zachwyty nad Słonecznikami. Powiem, że super się je haftuje.
Ewelina L. – niestety, teraz będzie czas na kilka priorytetów 😉
Anek73 – zaczynaj, nie zwlekaj. Co tam jeden UFO-k więcej 😉
Jadwiga Król – też mam taką nadzieję 😉
Agata B., Katarzyna G – to tak tylko wygląda, ale choć tło monotonne to dość szybko się je robi

Pozdrawiam wszystkich serdecznie 🙂

W wigilijny wieczór 2014 roku zaczęłam haftować moje Słoneczniki. Pisałam o tym TUTAJ. Po 10 miesiącach pracy (z przerwami oczywiście), czyli w październiku 2015 roku moje Słoneczniki wyglądały tak:

Liście i łodygi wystrzeliły w górę i jak zwykle zabrakło nici na tło. Na takim etapie kanwa przeleżała aż do świąt Bożego Narodzenia, bo pojawiły się inne priorytety. Musiałam wyhaftować pamiątkę ślubną (o której innym razem) oraz ukończyć dwie SAL-owe zabawy.
Wreszcie w okresie świąteczno-noworocznym Słoneczniki wróciły do łask i przybył spory kawałek tła. Tak wyglądają teraz:

A tu zbliżenie na ten „kawałek” który przybył:

Mam jeszcze jeden motek muliny na tło i bardzo chętnie haftowałabym dalej, ale… no właśnie. Znów całkiem niespodziewanie pojawił się priorytet, na który mam zaledwie kilka dni. To oczywiście na prezent.
Ale to Wam już pokażę jak będzie gotowy i wręczony 😉

Dziękuję za wszystkie pozostawione komentarze.
Renata – odpisałam ci na Twoim blogu
Alchemia handmade – dzięki za ciepłe słowa. Cieszę się że jestem dla kogoś inspiracją. W tej chwili nie pracuję więc mam więcej czasu na hafty, ale i tak dziecko zajmuje niemal cały mój czas. Powiem tylko tyle, że robótkę mam zawsze pod ręką i potrafię po nią sięgnąć nawet podczas niespodziewanych wolnych 5 minut 😉
EniToJa – mam podobnie
Jadwiga Król – ja też nie lubię planować, bo zauważyłam ze jak coś zaplanuję to na pewno coś stanie na przeszkodzie w realizacji. Jedynie przy terminowych zabawach SAL-owych staram się trzymać terminu
Wszystkim, którzy składali życzenia bardzo serdecznie dziękuję i życzę, by i wam one się spełnily.
Pozdrawiam serdecznie

Koniec roku przeważnie nastraja do przemyśleń, podsumowań ale też i do snucia nowych planów na przyszłość. Niemal na każdym ulubionym blogu znalazłam właśnie taki post – podsumowanie 2015 i plany na 2016.
Ja jakoś nie lubię podsumowań. Zawsze obawiam się że bilans mógłby wyjść na minus. Również ten hafciarski. Cieszę się jednak, że udało mi się ukończyć niemal wszystkie rozpoczęte terminowe zabawy hafciarskie.
– SAL Cytrusowo-Warzywny: