Generalnie, to teraz miał się ukazać post o tym, jak się robi remonty w dobie koronawirusa. Ale doszłam do wniosku, że NO WAY – nie będę was zanudzać problemami pod tytułem „zamknęli mi sklepy i wszystko muszę kupować online”. Powiem tylko, że remont kosztował mnie sporo nerwów, a jego końca niestety nie widać… 

Ogarnęliśmy wprawdzie pokój córki, w sensie nowe tapety („mamo, a nie było tapety z różowymi kwiatkami” – ano nie było…), nowe panele na podłodze i nowe (w sensie używane, jak nowe) łóżko piętrowe Ikea Smastad z szafą i biurkiem.

Pokój syna ogarnęliśmy w połowie, bo skończyło się tylko na panelach. Resztę PODOBNO syn zrobi we własnym zakresie – czytaj za własne pieniądze, bo jak zaczął wymyślać tapety i biurka to głowa boli.

Całkiem odłogiem leży nasza sypialnia, bo choć panele sa kupione to mężowi zachciało się burzyć wnękę i kupić nową, większą szafę. Oczywiście nie wspomnę już od nowych tapetach…  I w tym momencie skończyła się kasa, ale nie skończyły się pomysły.

Chwilowo więc remontów koniec.

Ale jak już ogarnęłam chałupę po tych remontach co doszły do skutku czas było skończyć moje drutowe arcydzieło. I tak mój pierwszy w życiu własny zszywany sweter najpierw doczekał się blokowania:

Sweter niby wyprany w specjalnym płynie do prania wełny a tu nagle jakieś palmy wychodzą. Na dodatek wydaje mi się, że jeden bok zrobiony jest z innego odcienia włóczki! A przecież całą włóczkę potrzebną do tego swetra kupowałam w 1 sklepie i w 1 zamówieniu!. Pocieszałam się tym, że sweter mokry i że jakieś plamy tudzież dziwne cienie wyszły z wody, a jak wyschnie to będzie wszystko ok.

Nie patrzcie proszę na tło zdjęcia. To jest jedyne miejsce w którym zdjęcia w miarę dobrze wychodzą. Nie ma mebli, tylko drzwi i tapeta…

I jeszcze zbliżenie na wzór:

Dumna jestem z siebie, choć muszę przyznać, że zdaję sobie sprawę z niedoskonałości mojego arcydzieła. Niejeden błąd zrobiłam w schemacie, a do tego rękawy wyszły odrobinę za ciasne. Przynajmniej gdy pod spód nałożyłam bluzkę z długim, dość luźnym rękawem…

Wreszcie nadszedł dla mnie ten dłuuugo oczekiwany moment. Mogę się pochwalić ukończoną kolejną „kolumną” krzyżyków w moim kolosie:

To zdjęcie pochodzi sprzed tygodnia, ale wybaczcie że chwalę się dopiero dziś. Ostatnio jestem zdecydowanie mało rozgarnięta i na wszystko brakuje mi nawet nie czasu, a chęci

Jestem dumna z siebie, że tak szybko mi poszło, jednocześnie zdaję sobie sprawę, że to nawet nie połowa obrazu… Ale podobno nie od razu Kraków zbudowano, więc nie odpuszczam i lecę dalej.

Musiałam przewinąć kanwę, bo okazało się, że mam za krótkie rączki i nie dam rady haftować powyżej tego, co już zrobiłam.

Zwinęłam więc moje postępy, a stan na dziś wygląda tak:

Połowa kolejnej strony.

W temacie drutów ostatnio mam zastój. Niedługo minie miesiąc do chwili, kiedy ostatnio miałam druty w ręku. Wszystko przez przedświąteczne remonty, przygotowania, zakupy, prezenty.

Ale coś tam jednak powstało, choć nie wszystko udało mi się skończyć – stąd tytułowa połowa sukcesu.

Gdzieś we wrześniu 2019 pokazywałam wam czapkę zrobioną kłosami dla mojej mamy na zamówienie. Generalnie czapki miały być dwie, pasujące do 2 różnych kurtek. I były.

Jedna bordowa i jedna czarna. 

Bordowa zrobiona była z akrylu podwójną nitką motywem w kłosy:

Czarna była z pojedynczej nitki Drops Karisma wg wzoru Winter Twist ze strony Dropsa:

Wzór piękny, choć wymagający. Niestety jakoś mamie nie pasował…

Tym razem „modelka” była na miejscu więc po trylionie przymiarek zarówno wielkość obwodu jak i wysokość czapki została zaakceptowana.

Oczywiście moja mama nie byłaby sobą, gdyby do robótki nie wtrąciła swoje 3 grosze. Nie miałam zamiaru się z nią kłócić, więc zrobiłam dokładnie tak jak sobie życzyła i golf w tym otulaczu jest o połowę krótszy niż być powinien. Klient nasz pan.

Oba kółka powstawały na przełomie sierpnia i września ubiegłego roku, a ja jakoś nie miałam weny, żeby je pozszywać do kupy. Miała być z tego poduszka dla mojej chrześnicy, a że moja mama szuka już możliwości powrotu do Polski musiałam w końcu to skończyć, bo ileż można…

Zakupiony specjalnie na tę okazję wkład okazał się zbyt mały. Niestety tu w Niderlandach wszystkie „niepotrzebne sklepy” są zamknięte, a na dodatek ten konkretny nie prowadzi sprzedaży wysyłkowej… Poduszka wyszła nieco koślawa, ale za to ma piękne pompony wyprodukowane przez moją mamę:

Dziś jest odpowiedni czas na pokazanie naszych SAL-owych postępów. I tutaj muszę się przyznać, że gdyby nie Edyta, która wczoraj podesłała zdjęcie swoich postępów to ten post ukazałby się ze sporym opóźnieniem. Bo ja ostatnio znów nie ogarniam rzeczywistości. Dopiero początek roku, a ja już zaliczyłam nerwówkę. Ale o tym może w innym poście. Teraz chwalimy się naszymi hafcikami!

Jako pierwsza tym razem była Małgosia z bloga Magiczny Świat Krzyżyków, która swoja pracę podesłała już w grudniu! Ma dziewczyna tempo:

Druga była Cytrulina, którą znamy z bloga Cytrulina Hand Made:

Kolejna uczestniczka – Edyta z bloga Szafirowy Zakątek przysłała swoje zdjęcie dosłownie wczoraj i dzięki temu przypomniała mi o tym, że powinnam napisać posta:

Dziękuję Edytko za przypomnienie!

Trzymam kciuki aby dotrwała do końca.

Za miesiąc spotkamy się z naszym SAL-em po raz ostatni. Muszę się przyznać, że trochę będzie mi tego naszego comiesięcznego haftowania brakowało. Ale niestety, chwilowo nie jestem w stanie ogarnąć terminowości haftowania czy publikowania wzorów. Za dużo w tej chwili mam na głowie. 

Przyjdzie nowy..

Bez żadnej rany, bez zadrapania

Będzie wolny od błędów i jasny.

Pełen pustych miejsc, kartek na marzenia, na plany..

Będzie mógł przynieść wszystko i wszystko zmienić w sercu.

Dziś jeszcze nie istnieje..

Teraz go jeszcze nie ma..

Jeszcze się nie przywitał..

Jeszcze za wcześnie

Ale już gdzieś tam czuć jego oddech, dłonie, którymi obejmie życie..

Przyjdzie nowy. Bez skazy.

Pozwoli inaczej spojrzeć w przestrzeń

Zapełnić się milionami czułych pragnień, ludzi, słów, smaków..

Nowy Rok – Nowa Karta Na Życie I Nadzieja Na Wszystko!

Wszystkiego dobrego w tym Nowym Roku życzy Iskierka z rodziną!

Dla mnie te święta to było totalne lenistwo. Przez 3 nie nie robiłam prawie nic oprócz haftowania. Mogę powiedzieć, że odpoczęłam.

Ale ogólnie grudzień był dla mnie bardzo pracowity.

Oprócz pracy zawodowej i remontu kuchni, którym chwaliłam się 2 posty temu intensywnie pracowałam nad kolosem. Nie próżnowałam też w temacie drutów.

Prawie skończyłam Makową Panienkę. Prawie, bo brakło czasu do zblokowania i zszycia. 

Zrobiłam mamie czapkę kłosami i zaczęłam otulacz. Tego drugiego niestety nie skończyłam, bo brakło mi włóczki, która zamówiona tydzień przed świętami jeszcze do mnie nie dotarła. Tak więc sesja zdjęciowa odbędzie się w terminie późniejszym, czyli znając życie gdzieś w połowie stycznia…

W temacie kolosa, to najpierw kupiłam sobie (w końcu) sortery na igły i zmusiłam męża do ich przymocowania na krośnie:

Jak widać na powyższym zdjęciu symbole wydrukowane i naklejone. Trzeba tylko ponawlekać igły… Co okazało się nie takie proste, bo igieł nie miałam tyle ile trzeba. 

Plan był taki, żeby skończyć kolejne 2 strony do końca grudnia. Ambitnie, ale niestety…

Ja siedziałam przy krośnie i oto efekty – dziś po pracy postawiłam ostatnie krzyżyki kolejnej strony:

Jeszcze jedna strona i będę musiała przewinąć kanwę na krośnie. Już się nie mogę doczekać.

 Snow is falling all around me

Children playing having fun

Jak nakazuje polska odwieczna przedświąteczna tradycja, każda szanująca się Pani Domu powinna dokładnie ogarnąć swoją chałupę i nagotować żarcia jak dla kampanii wojska…

U mnie z tym różnie bywa, bo nigdy nie lubiłam świątecznych porządków. Że o gotowaniu już nie wspomnę.  No ale ma się w końcu tę rodzinę, ten dom czy mieszkanie i choć trochę należało by ogarnąć.

Tym bardziej, że posypały mi się szuflady w kuchni…

Moja kuchnia przeszła już kilka metamorfoz. Najpierw pod oknem był stół:

Stół okazał się nie funkcjonalny, więc pare lat temu zamieniliśmy go na „komodę” z szufladami:

Komoda szafką kuchenną nie była i dlatego z biegiem czasu i pod wpływem produktów tudzież patelni prowadnice szuflad zaczęły się psuć.

Szkoda mi było jednak wyrzucać tak pojemną komodę i dlatego przy zmianie pieca gazowego na indukcję szafka zyskała nowe prowadnice i nowy, dodatkowy blat:

Przy okazji okno zyskało podwyższenie parapetu a ja miejsce na najpotrzebniejsze „przydasie”:

Ta butelka to do podlewania kwiatków… mąż tak wymyślił…

Po kilku miesiącach prowadnice znów się wyrobiły i znów trzeba było wymieniać na nowe. Te nowe wytrzymały dosłownie miesiąc. Ja już też nie wytrzymałam i zarządziłam remont kuchni…

Przed prawie miesiąc dzień w dzień przeszukiwałam internet w poszukiwaniu w miarę tanich i ładnych szafek kuchennych. Te co były tanie, były ohydne, te co były ładne były horrendalnie drogie… Błędne koło.

W końcu wpadłam na pomysł by zajrzeć do IKEA. Najpierw online. Wszystko ładnie pięknie, ale jak już wybrałam szafki to się okazało, ze brakuje mi DOSŁOWNIE 2cm…

W końcu wybraliśmy się do IKEA osobiście i okazało się, ze to też nie był dobry plan. Tam w większości pokazane były całe zestawy kuchenne, a my szukaliśmy luźnych szafek.

Nabrałam jednak katalogów do domu i po ich przejrzeniu doszłam do wniosku, że przecież „Polak potrafi” zrobić coś z niczego. Skoro nie ma szafek takich jak potrzebujemy z JEDNEGO kompletu, to my sobie zrobimy puzzle i poskładamy 1 kuchnię z 2 lub 3 kompletów.

Jak pomyśleliśmy, tak zrobiliśmy. Zamówiliśmy w IKEA 3 szafki, a w innym sklepie 1 szafkę. Po przywiezieniu wszystkiego do domu zaczęła się zabawa. Panowie (mąż i syn) składali 3 szafki „do kupy” w przedziale czasowym od 18.00 do 24.00. Oczywiście z godnie z dołączoną instrukcją i z przerywnikami których nie będę tu publikować…

Ja w tym czasie walczyłam z ze ścianami i podłogą, która po odsunięciu szafek przedstawiała się zdecydowanie paskudnie:

Przy okazji okazało się, że mąż w maju kładąc panele położył je tylko do szafek. A pod szafkami – masakra. Ale opanowałam i dzień póżniej kuchnia prezentowała się tak:

Oczywiście jak widać nie wszystko jest jeszcze gotowe. Brakuje uchwytów i listwy z przodu, ale to już drobiazgi.

Mąż zdążył jeszcze przerobić to podwyższenie parapetu i zakryć dziurę za szafką. Tak wygląda dziś:

Upiekłyśmy ciasteczka na święta…

Oja, znowu się zagapiłam. Wczoraj był 10 grudnia, a ja nie opublikowałam postępów w naszej zabawie….

Na swoje usprawiedliwienie mam to, że chwilowo funkcjonuję bardziej intensywnie na trasie dom-praca-dziecko.

Ale już nie przedłużając – tak się prezentują nasze postępy:

1. Małgosia – Magiczny Świat Krzyżyków:

– listopad:

– grudzień

Edytko jestem z ciebie dumna!

Agatka również próbuje nadrobić, co widać na poniższym zdjęciu:

Brawo!!

Coraz bliżej końca. Jeszcze tylko 2 motywy i można wieszać na ścianie.

Postanowiłam jeszcze ulepszyć swój warsztat hafciarski. Na początek kupiłam gumki do naciągnięcia kanwy. Pokazywałam je w TYM poście. Sprawdzają się idealnie.

Kolejnym udogodnieniem był zakup sorterów do muliny:

Dotychczas wszystkie potrzebne muliny przechowywałam w metalowym pudełku po herbacie:

Pudełko miało fajne przegródki, ale niestety pomimo pogrupowania mulin wg kolorów i tak panował chaos. Musiałam to zmienić.

Poświęciłam 1 wieczór na pocięcie i poukładanie tej muliny. Udało się zapanować nad chaosem, choć przyznam się, że niektórych kolorów jest „za grubo” i wychodzą czasem ze swych miejsc. No cóż, człowiek uczy się na błędach, następnym razem nie powsadzam tam całego pasma…

Już nie szukam muliny po numerze, a wyłącznie po symbolu ze wzoru. Jest zdecydowanie szybciej.

– niedziela 15.11:

W ciągu półtora miesiąca przybyły 3 strony formatu A4, czyli jak dobrze policzyłam – jakieś 13.800 krzyżyków. Jak dla mnie – ogromnie dużo.

A tu to co powstało dziś:

Byłoby może i więcej, ale jak się pół roku wcześniej pozostawiało nitki niewiadomego pochodzenia to dziś był trochę problem…