Może to trochę dziwny tekst na temat posta, ale wszystko wam objaśnię dalej.

Dziś będzie o kolosie. 

Pokazywałam go trochę ponad miesiąc temu i do dziś sporo przybyło. 

Co niedzielę sobie siedzę i dłubię, choć nie zawsze tyle ile bym chciała. I tak o ile przez pierwsze dwie niedziele przybyło niewiele, to tydzień temu już całkiem sporo. 

Aplikacja pokazała, że w niedzielę postawiłam 1204 krzyżyki i obraz prezentował się tak:

Przy okazji zdecydowałam się na małą zmianę na krośnie. Musiałam przestawić sortery do igieł. Wcześniej wyglądało to tak:

Jak widzicie tablet jest tak powieszony, że zastawia mi widok na niektóre igły. Miałam też problem z sięgnięciem po konkretne kolory, bo nie widziałam co biorę.

Teraz wygląda to tak: 

I teraz jest zdecydowanie wygodniej…

Prawie, bo do całej strony brakuje dosłownie kilku krzyżyków:

Strony zobrazowane są przy pomocy pomarańczowych przerywanych linii.

A tak prezentuje się na apce to, co już za mną:

Zapytacie – a gdzie tytułowa kaczka?

No jak to gdzie? Pływa po stawie, o tu w tym miejscu:

Może na kanwie jeszcze jej tak dokładnie nie widać, ale na apce już tak. I to jest właśnie magia pikselozy. Nikt z nas nie lubi pojedynczych krzyżyków, większość z nas chętnie by je zastąpiła innym kolorem. Ale dopiero po fakcie, z odległości widać piękno tego obrazu…

Teraz jeszcze się wam przyznam, że po 4 latach w końcu poszłam zmienić okulary na mocniejsze. Miałam możliwość przetestowania okularów zmiennoogniskowych. O ile czytał się dobrze, a haftowało jeszcze lepiej to niestety stwierdziłam że to nie są okulary dla mnie i poszłam je po wymienić na takie normalne. Ja wiem, że to może tylko kwestia przyzwyczajenia, ale po tygodniu noszenia miałam ich serdecznie dość. 

Teraz mam 2 pary okularów. Jedne do normalnego funkcjonowania a drugie specjalne do czytania i robótek ręcznych. I choć muszę pamiętać o zmianie okularów jeśli muszę czytać lub haftować, ale wiem, że w normalnych okularach wystarczy spojrzeć w bok/górę/dół bez przekręcania głowy….

Dziękuję za odwiedziny na moim blogu i Wasze komentarze.

Meri – na szczęście mój kot nie interesuje się pomponami (jeszcze) i skarpetkami 😀

Pozdrawiam serdecznie