Ja nie lubię zastoju. Owszem, zdarza mi się siedzieć „z założonymi rękami” i nic nie robić, ale to się raczej bardzo rzadko zdarza. Sama się wtedy strofuję – „Kobieto! czemu ty nic nie robisz!”.

I tak w piątek po południu zaczęłam szykować kanwę do nowego projektu. Miałam już wydrukowany wzór i muliny potrzebna na sam początek. Resztę zamówiłam i właściwie mogłam zacząć haftować.
Motyw z SAL-u Tea Time miałam już wyhaftowany, więc nie musiałam się martwić że nie zdążę. Musiałam tylko pilnować terminu publikacji posta.
W sobotę zrobiłam bardzo mało. Ale czuję sie rozgrzeszona, bo to był pierwszy od dłuższego czasu ciepły dzień co skusiło mnie do ostrożnego wyjścia do ogrodu. Ostrożnego, bo niestety ostatnie moje wyjście do ogrodu skończyło się wizytą w szpitalu i założeniem gipsu.
Teraz ostrożnie wyszłam i nawet podpierając się berłami pospacerowałam troszkę.
Za to w niedzielę znów było zimno i mogłam w całości oddać się haftowaniu.
Oto efekty – tyle było w południe:

Bywa jednak tak, jak wczoraj, kiedy czułam że muszę odpocząć…
Pewnie to głupio zabrzmiało – od miesiąca siedzę w domu i to dosłownie siedzę, nic nie robię i jeszcze potrzebuję odpoczynku… No cóż… Dzieci miały dwa tygodnie ferii, a to chyba wystarczające wytłumaczenie 😀
Wstyd się przyznać, ale bardzo się cieszyłam, że ferie wreszcie się skończyły. Wyprawiłam dziecko do szkoły i… powędrowałam z powrotem do łóżka… W domu było pusto, cicho… pełen relaks
Wypełzłam z tego łóżka dopiero o 12.00.
Ciężko się zrelaksować z nogą w gipsie, ale muszę powiedzieć, że było mi to potrzebne i że mi to pomogło. Żadnej telewizji, żadnego wołania „mamo”. Taka szybka regeneracja sił w domowym zaciszu. Takie moje „5 minut”…
Po obiedzie spokojnie wróciłam do haftowania.
Dzisiejsza praca:

Czy ktoś już wie, co to będzie? 😉

Dziękuję za wszystkie komentarze;
Malgorzata Zoltek – plecy do haftowania mnie nie bolą. Haftuję na tamborku, który trzymam w ręku, siedzę wygodne na kanapie z plecami opartymi o poduszki. Chwilowo z nadmiaru siedzenia boli mnie właśnie ta część ciała, na której się siedzi 😀
Agnieszka Wardzińska – właśnie rozglądam się po blogach, czy ktoś czegoś nie organizuje. Najlepiej znów coś na parę miesięcy, bo inne przerywniki to jak widać mam na bieżąco 😉
Renka – ja tez się tego zawsze boję, ale zawsze jest wyjście z sytuacji.
Vipek – nie aż takie turbodoładowanie. Ciasteczka miałam wyhaftowane wcześniej, czekały tylko na dzień publikacji. Próbowałam już tak haftować, ale w tym HAED po prostu się nie da, bo się gubię. Zbyt duża pikseloza, zbyt wiele pojedynczych krzyżyków „od czapy”. Do tej pory nie wiedziałam, że może być tyle odcieni zieleni i że biały wcale nie oznacza biały, ale bladoszary, bladoróżowy, bladocielisty… Ale dziękuję za rady. Wykorzystam w mniej spikselizowanym obrazie 🙂

Pozdrawiam serdecznie